O późnośredniowiecznym skórnictwie na Górnym Śląsku

Seminarium KAHiB IAUŁ

mgr Wojciech Kawka (Muzeum Górnośląskie w Bytomiu, SNAP)

Późnośredniowieczne skórnictwo na Górnym Śląsku. Kilka wybranych przypadków

15 III 2023 r., godz. 10.00, s. 1.C IAUŁ

Serdecznie zapraszamy wszystkich zainteresowanych na wystąpienie mgr. Wojciecha Kawki (kurator zewn. w Dziale Archeologii Muzeum Górnośląskiego w BytomiuOddział Górnośląski SNAP) pt. „Późnośredniowieczne skórnictwo na Górnym Śląsku. Kilka wybranych przypadków”, które odbędzie się w ramach seminarium doktorskiego Katedry Archeologii Historycznej i Bronioznawstwa, w środę 15 marca 2023 r. o godz. 10.00 w s. 1.C IAUŁ.

Zaproszenie w szczególności adresujemy do studentów archeologii.

Zagadnienie późnośredniowiecznego skórnictwa nie cieszyło się dotąd dużym zainteresowaniem w badaniach archeologicznych na Górnym Śląsku. Bez wątpienia miała na to wpływ znacznie mniejsza baza źródłowa, która, nie licząc wczesnośredniowiecznych zabytków z grodziska na Ostrówku w Opolu, nie mogła się równać z ogromnymi zespołami liczącymi tysiące fragmentów skórzanych pozyskiwanymi w czasie prac wykopaliskowych prowadzonych w Kołobrzegu, Gdańsku czy Wrocławiu. Prowadzone dopiero od niedawna badania nad tym zagadnieniem pokazują jednak, że również nieduże zbiory zabytków pochodzące ze stanowisk górnośląskich pozwalają na wyciąganie interesujących wniosków dotyczących kultury materialnej późnego średniowiecza, które zostaną przedstawione w czasie referatu. Wśród nich poruszone zostaną kwestie rozpoznawania śladów działalności rzemieślniczej, lokalizacji warsztatów oraz początków i poziomu rozwoju rzemiosła skórniczego, które udało się rozpoznać na podstawie zespołu zabytków z Wodzisławia Śląskiego. Przykłady z Bytomia przybliżą zagadnienia związane z zamożnością, a także obyczajowością i możliwym pochodzeniem etnicznym, które również znajdują odbicie w zabytkach skórzanych. Wreszcie odkrycia z Ciochowic koło Toszka wzbogacą naszą wiedzę na temat zaopatrywania wiejskich dworów rycerskich w wyroby skórzane oraz drobnego rzemiosła uprawianego przez czeladź dworską. Zaprezentowane przypadki pokażą, że wiedza i metodyka wypracowane dla skór jako zabytku masowego są również użyteczne w badaniach znacznie mniejszych zbiorów.