Serdecznie zapraszamy wszystkich zainteresowanych na wystąpienia mgr Anny Garstki pt. „Zastosowanie GIS-u w badaniach grodów łotewskiego odcinka rzeki Dźwiny – wybrane aspekty” i mgr inż. arch. Anny Śliwkiewicz pt. „Średniowieczny klasztor dominikanów w Łęczycy”, które odbędą się w środę 29 maja 2024 r. o godz. 10.00 w s. 1.C IA UŁ w ramach seminarium doktorskiego Katedry Archeologii Historycznej i Bronioznawstwa Instytutu Archeologii UŁ.
Do udziału w seminarium w szczególności zachęcamy studentów archeologii.
Mgr Anna Garstka omówi znaczenie nowoczesnych metod teledetekcyjnych, takich jak narzędzia GIS w badaniach grodów łotewskiego odcinka rzeki Dźwiny. Badania te prowadzone są przez polsko-niemiecki zespół w ramach projektu badawczego pt. „Interdyscyplinary Hillfort Studies at the Daugava River: Merging and Decoding Archaeological, Environmental ang Linguistic Data (INHILLDAUGAR)” i swoim zakresem obejmują około pięćdziesięciu pozostałości po dawnych założeniach grodowych. Ich zasadniczym celem jest próba określenia chronologii, funkcji, znaczenia grodów oraz ich roli w sieci osadniczej. Nieodłącznym elementem pozostają również analizy relacji przestrzennych oraz uwarunkowań środowiskowych, wykonywanych przy pomocy programów GIS-owych. Pierwsza część wystąpienia dotyczyć będzie modelowania i wizualizacji danych LIDAR-owych. Następnie dla wybranej grupy grodzisk, zostaną przedstawione wizualizacje ich położenia topograficznego na tle ukształtowania terenu oraz wyniki przeprowadzonych analiz przestrzennych (relacje położenia w ramach sieci osadniczej, analiza widoczności i kosztów, profile).
Mgr Anna Śliwkiewicz przedstawi dzieje średniowiecznego klasztoru dominikanów w Łęczycy w świetle badań archeologiczno – architektonicznych. Zakon Braci Kaznodziejów, zwanych potocznie dominikanami, został sprowadzony do Łęczycy w II poł. XIII wieku. Kościół i przyległy do niego klasztor zostały wzniesione w północno - wschodniej części miasta. Konwent prowadził działalność duszpasterską aż do roku 1799, kiedy pruscy zaborcy dokonali kasaty. Zakonnicy zostali przeniesieni do Sochaczewa, a w przejętym obiekcie postanowiono utworzyć więzienie. W tym celu dokonano przebudowy, która w znaczny sposób zmieniła architekturę zespołu klasztornego. Więzienie działało nieprzerwanie aż do 2006 r. Dopiero po likwidacji pojawiła się możliwość przeprowadzenia badań architektonicznych i archeologicznych. Dzięki interdyscyplinarnemu podejściu możliwe było zgłębienie historii budowlanej dawnego klasztoru dominikanów.