31 marca profesor Jadwiga Kucharska obchodziłaby 101 urodziny. Z tej okazji chcielibyśmy przypomnieć o jej badaniach kaszubskich.
Na szczególną uwagę zasługują badania terenowe, które prowadziła w latach 1977–1978 w Wilnie w Kanadzie wśród emigrantów z Kaszub.
O Świętach Wielkanocnych tej społeczności pisała następująco:
„Zwyczaje wielkanocne kultywowane w Wilnie nie były tak rozbudowane jak w Starym Kraju. Poprzedzający Wielkanoc wielki post nakładał na mieszkańców Wilna obowiązek przestrzegania go oraz pamiętania w modlitwach o świętych patronach, których obrazy posiadano w domu. […] Święcenie potraw w Wielką Sobotę nie było w Wilnie znane. […] Należy przypuszczać, że zwyczaju święcenia jedzenia emigranci w Starym Kraju nie znali, bowiem na Kaszubach nie był on przed wojną rozpowszechniony. […] zwyczajem wielkanocnym przywiezionym ze Starego Kraju rozpowszechnione było w okresie międzywojennym na terenie parafii wileńskiej tak zwane dyngowanie. Degovac czyli dingować w języku kaszubskim oznacza smaganie rózgami jałowca czy cierni w drugim względnie trzecim dniu Wielkanocy. […] W Kanadzie chłopcy dyngowali dziewczęta w poniedziałek wielkanocny, a we wtorek po Wielkiejnocy przywilej dyngowania przechodził na dziewczęta”.
Fragment pochodzi z książki Jadwigi Kucharskiej, „Poszukiwania tożsamości kulturowej ludności kaszubskiej w Polsce i Kanadzie”, „Łódzkie Studia Etnograficzne”, t. 32, 1993, s. 90.