We wrześniu 1980 Walczak, wówczas student psychologii na Uniwersytecie Łódzkim, został członkiem Niezależnego Zrzeszenia Studentów, a od października 1980 do maja 1981 kierował zarządem uczelnianym NZS UŁ. Był także delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów oraz wiceprzewodniczącym prezydium Krajowej Komisji Koordynacyjnej NZS. W opozycyjną działalność zaangażował się jeszcze prod podjęciem studiów: od 1978, jako uczeń IX LO w Łodzi, uczestnik Ruchu Obronych Praw Człowieka i Obywatela, w tym spotkań Klubu Swobodnej Dyskusji w Łodzi. Był także drukarzem i kolporterem niezależnego pisma „Opinia” oraz publikacji Wydawnictwa im. Konstytucji 3 Maja – podaje Encyklopedia Solidarności.
Podczas strajku łódzkich studentów, w styczniu i lutym 1981 roku, kierował Międzyuczelnianą Komisją Porozumiewawczą prowadzącą negocjacje z Komisją Międzyresortową. Po fiasku rozmów kierował komitetem trwającego przez 29 dni strajku okupacyjnego Międzyuczelnianej Komisji Porozumiewawczej prowadzącej negocjacje z Komisją Międzyresortową.
W stanie wojennym Wojciech Walczak został internowany. Przetrzymywany był w zakładach odosobnienia Kwidzynie i Łowiczu. Zwolniono go w grudniu 1982 roku.
Po zmianie ustrojowej, w latach 1989–1990 asystent na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UŁ. W latach 1990-1994 Wojciech Walczak był kuratorem oświaty w Łodzi, a także m.in. dyrektorem Departamentu Kształcenia i Wychowania Ministerstwa Edukacji Narodowej i szefem Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Łodzi. W latach 1994-1998 – radny Rady Miejskiej w Łodzi z listy Łódzkiego Porozumienia Obywatelskiego.
Był też radnym Sejmiku Województwa Łódzkiego z listy PiS. Od 1989 r. do 2001 r. członek Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego.
Za swą działalność opozycyjną odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności.
Redakcja: Centrum Komunikacji PR UŁ
Zdjęcie: IPN