O ZJEŹDZIE
Uniwersytet Łódzki, Polskie Towarzystwo Filozoficzne oraz Komitet Nauk Filozoficznych PAN zapraszają wszystkich filozofów oraz miłośników filozofii z Polski i zagranicy do udziału w XII Polskim Zjeździe Filozoficznym, który odbędzie się w dniach 11–16 września 2023 – w 100. rocznicę I Polskiego Zjazdu Filozoficznego zorganizowanego w 1923 roku na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie.
Zjazd będzie się odbywał w budynkach Uniwersytetu Łódzkiego położonych w tzw. Nowym Centrum Łodzi, w bezpośrednim sąsiedztwie dworca Łódź Fabryczna. Podczas Zjazdu przewidujemy debaty, panele dyskusyjne, wykłady plenarne, sympozja oraz obrady w ponad 20 sekcjach tematycznych. W porozumieniu z organizatorami Zjazdu, uczestnicy będą mogli zorganizować dodatkowe kolokwia. Miło nam poinformować, że gościem specjalnym Zjazdu zgodziła się być prof. Susan Haack z Uniwersytetu w Miami (USA), zaś przewodnictwo Komitetu Honorowego zgodziła się objąć J.M. Pani Rektor Uniwersytetu Łódzkiego, prof. dr hab. Elżbieta Żądzińska.
Referaty w sekcjach tematycznych mogą być wygłaszane w języku polskim lub angielskim (nie przewidujemy oddzielnej sekcji dla gości zagranicznych). Poniżej znajdą Państwo ramowy program Zjazdu, który będzie korygowany i uzupełniany na bieżąco, listę sekcji wraz z nazwiskami kierowników i sekretarzy, skład Rady Programowej i wskazówki dotyczące rejestracji i zgłaszania referatów.
WAŻNE DATY
23 stycznia 2023 r. | Uruchomienie rejestracji i przyjmowania zgłoszeń referatów |
23 kwietnia 2023 r. | Zakończenie przyjmowania zgłoszeń referatów |
15 maja 2023 r. | Informacja o przyjęciu lub odrzuceniu referatu |
15 czerwca 2023 r. | Zakończenie przyjmowania opłat konferencyjnych |
11–16 września 2023 r. | XII Polski Zjazd Filozoficzny |
O KONFERENCJI
Ogrody stanowią niewyczerpany temat badań przedstawicieli wielu dyscyplin naukowych. Zapraszamy Państwa do wieloaspektowej, interdyscyplinarnej refleksji nad założeniami powiązanymi z architekturą rezydencjonalną oraz nad postaciami ich twórców i użytkowników. Liczne, pojedyncze obiekty były dotąd przedmiotem wnikliwych analiz monograficznych. W trakcie konferencji chcielibyśmy wykroczyć poza szczegółowe case studies, koncentrując się na próbie całościowego, syntetycznego ujęcia najważniejszych zagadnień związanych z zakładaniem i przekształcaniem ogrodów. Dzięki przekrojowemu ujęciu możliwe jest bowiem dostrzeżenie szerszych tendencji, które cechowały polskie i europejskie kompozycje doby nowożytnej i okresu historyzmu.
Proponujemy wieloaspektowe spojrzenie na złożenia ogrodowe jako na struktury efemeryczne, podlegające nieustannym przemianom pod wpływem warunków atmosferycznych, cyklów przyrody oraz działalności człowieka. Ogród możemy także rozpatrywać jako przestrzeń zapewniającą walory estetyczne, wzmacniającą prestiż rezydencji i jej właściciela, ale także dostarczającą wiedzy o roślinach. Ostatni z aspektów wiązał się między innymi z podróżami po Europie – podczas grant tour magnaci niejednokrotnie spotykali się z wiodącymi botanikami i twórcami traktatów poświęconych florze.
Miejsce obrad:
Instytut Historii Sztuki UŁ (ul. Narutowicza 65, 90-131 Łódź)
Kierownik konferencji: prof. UŁ dr hab. Tadeusz Bernatowicz
Sekretarz konferencji: dr Alina Barczyk
O KONFERENCJI
Serdecznie zapraszamy do udziału w konferencji OBLICZA WOJNY. Temat ósmego spotkania z tego cyklu brzmi: SPOŁECZNE SKUTKI WOJEN. Zachęcamy do zapoznania się z listą proponowanych przez nas zagadnień, zastrzegając, że dopuszczamy referaty wykraczające poza proponowane przez nas tematy, o ile będą one nawiązywać do naczelnego motywu naszej konferencji.
Proponowane zagadnienia
- zniszczenia wojenne i odbudowa
- migracje i straty demograficzne
- zdrowotne skutki wojen
- wpływ wojen na kulturę i sztukę
- konflikty kulturowe i religijne
- przemiany struktur społecznych
- wpływ wojen na wojsko i wojskowość
- badania miejsc walk i pochówków ofiar konfliktów
- i inne
Forma obrad
stacjonarna – Instytut Historii UŁ, ul. Kamińskiego 27a
konferencja online na platformie Teams
Termin obrad
- 1-2 czerwca 2023
O KONFERENCJI
Obrady odbędą się w formie hybrydowej w dniach 11-13 maja 2023 r.
Podczas trzydniowego sympozjum wyniki swoich badań zaprezentują uczeni z europejskich i światowych ośrodków akademickich.
Zakres tematyczny Colloquia Ceranea został dobrany w sposób pozwalający jak najszerzej zaprezentować dziedzictwo historyczne obszarów będących najpierw pod wpływem cywilizacji grecko-rzymskiej, a następnie Cesarstwa Bizantyńskiego. Poruszone zagadnienia pozwolą także dostrzec kontynuację antycznej spuścizny w kulturze nowożytnej.
O WARSZTATACH
Łódzkie Warsztaty Filozoficzne to cykl konferencji naukowych organizowanych przez Koło Naukowe Filozofów i Okcydentalistów IDEA, działające przy Instytucie Filozofii Uniwersytetu Łódzkiego. Ich celem jest zarówno zgłębianie, jak i popularyzacja wybranych zagadnień z zakresu szeroko pojmowanej humanistyki. Dotychczas zorganizowane edycje dotyczyły między innymi problemów estetyki, rzeczywistości wirtualnej i zagadnień gender studies (V edycja), etyki praktycznej (VI edycja), problematyczności myślenia (VII edycja), pytania o istotę i korzenie filozofii (VIII edycja), czy problemów związanych z humanizmem i posthumanizmem (IX edycja). X edycja, która odbyła się w styczniu 2020 roku, dotyczyła problematyki sensu i bezsensu, XI nie-skończoności, a ostatnia, XII edycja, poświęcona została namysłowi nad racjonalnością. Od samego początku przedsięwzięcia Warsztaty mają zapewniać pole do dialogu nie tylko filozofom, ale również przedstawicielom wszelkich innych nauk humanistycznych i społecznych, oraz artystom. Mamy nadzieję, że nadchodząca edycja zainteresuje ponadto przedstawicieli nauk ścisłych.
XIII EDYCJA
Hasłem „Filozofia–Kultura–Nauka” chcielibyśmy zainspirować do namysłu i dialogu nad trzema obszarami ludzkiej aktywności i ich wzajemnymi relacjami: problemami, napięciami i perspektywami jakie stwarzają.
Filozofia, kultura i nauka stanowiły dawniej jedną dziedzinę. Miało to miejsce wtedy, kiedy pierwsza z nich zawierała w sobie pozostałe. Jeśli coś wpisywało się w treści filozofii, było jednocześnie w najwyższym stopniu i kulturą i nauką. Z czasem sytuacja ta uległa przekształceniom i współcześnie dziedziny te bywają rozważane z osobna. Podobne ich traktowanie niekoniecznie dowodzi postępu wszystkich z nich, ale jest znamieniem pewnego osłabienia, dzięki któremu filozofia stała się mniej pojemna, kultura łatwo dostępna, a nauka odizolowana.
Już w XVIII wieku niemiecki filozof, Johann Herder wyraził myśl: „Nie ma nic bardziej nieokreślonego niż słowo kultura”. A przecież słowo to ma swoją historię: po raz pierwszy w znaczeniu zbliżonym do tego, które dominuje obecnie, użył go Cyceron w Rozmowach tuskulańskich. Od tej pory „kultura” (łac. cultura) przestała funkcjonować jako techniczny termin z dziedziny rolnictwa, a zaczęła się kojarzyć „z uprawą dusz”. Zdawać by się mogło, że „kultura“ jest pojęciem szerszym od „nauki“ i „filozofii“, a nawet zawiera je w sobie. Nie jest to jednak jedyna perspektywa, z której można ująć stosunek tych trzech niezwykle ważnych dla człowieka fenomenów.
Jeśli szczególną rolę przypiszemy właśnie nauce, uznając, że na przykład zdetronizowała ona filozofię (nie mówiąc o teologii), to dojdziemy do uznania, że to jej winna przypaść rola wiedzy ukierunkowującej ludzkie zachowania, czyli że nauka winna stać się siłą sterującą kulturą. Jeśli jednak pierwszeństwo w konstelacji: filozofia, kultura, nauka, zostanie przyznane kulturze, to możemy stwierdzić, że jest ona czymś pierwszym w stosunku do filozofii i w stosunku do nauki, przy czym zarówno sama kultura, jak też nauka i filozofia (jako wytwory „produkcji kulturalnej”) zostają zrelatywizowane do warunków historycznych czy warunków społecznych, poza które nie sposób już wykroczyć.
Można również powstrzymać się od chęci podporządkowania dwóch z tytułowych dziedzin aktywności, którą uznamy za najbardziej podstawową. Zamiast tego możemy dążyć do naświetlania wspólnych podstaw dla wszystkich trzech dziedzin. Do roli takiej podstawy mogą pretendować logika i metodologia, które leżą u podstaw filozofii i nauki a skoro tak, to również u podstaw ogólnie rozumianej kultury (nie na próżno mówi się np. o kulturze logicznej bądź o logicznej intuicji twórców kultury). Whitehead postrzegał matematykę i muzykę za dwa przejawy najwyższego geniuszu człowieka. Podstawmy za matematykę logikę (wszak razem z Russellem wierzyli, że matematykę da się sprowadzić do logiki) a za muzykę kulturę (małe rozszerzenie). Okaże się wówczas, że logika i metodologia są ściśle związane z filozofią, kulturą i nauką.
O KONFERENCJI
Tematem przewodnim tegorocznego, trzeciego już spotkania z cyklu „Władza i polityka w czasach nowożytnych” są kwestie natury wyznaniowej w XVI–XVIII stuleciu. W czasie spotkania kontynuowany będzie dyskurs nad niezwykle ważkim zagadnieniem, jakim w dobie nowożytnej były relacje państwa z Kościołem/kościołami. Zasięg geograficzny rozważań podejmowanych przez badaczy obejmuje nie tylko Rzeczpospolitą, lecz także Europę i Stany Zjednoczone Ameryki Północnej.
Proponujemy kilka wiodących tematów:
- Ustrojowe usytuowanie kościoła.
- Wpływ kościoła na politykę wewnętrzną i zagraniczną państwa.
- Reformy kościelne w państwach doby nowożytnej.
- Udział ludzi kościoła (duchowieństwa) w życiu politycznym państwa.
- Problem konfesjonalizacji państwa.
- Państwo a mniejszości wyznaniowe.
- Kościół wobec wojen: między ewangelią a polityką.
- Kościół miejski: od reformy do patronatu.
- Między doktryną a wolnością sumienia: kościół wobec innowierców.
- Kościół wobec nowożytnych idei państwa: między jednością a wielowyznaniowością.
- Kościół wobec gospodarczych przemian w państwie.
- Zakony a życie publiczne.
ABOUT
The city is usually full of opposites. It is important especially now as we face the challenges of the Sustainable Development Goals (the 2030 Agenda for Sustainable Development) which will surely have an impact on the ways of “building a city”. In a living city, something always changes, but there are also elements that function permanently or relatively permanently. It seems that the oscillation between what is static and dynamic is an inherent feature of the city. The experience of this diversity or polarization manifests itself in various aspects, not only historical, but above all axiological.
The different qualities can be internalized as values and hierarchized in various ways. Dynamics can be understood not only positively, but also destructively, because even such an aspect may generate qualities considered as positive after some time. These aspects include both modernization and reconstruction, and on the other hand, ruins, expansion of natural forms. In spite of the obvious volatility, don’t we expect a balance between what is permanent and what is changeable? How much can one allow oneself to introduce changes or modifications (perhaps it is not always worth to protect everything)? What changes are more readily accepted: functional or visual? What changes are more advantageous to our cities?